Wat voor mij centraler wordt in het begeleiden van rituelen is het vertrouwen mogelijk maken dat elkeen zijn eigen aangeboren vermogen kan terugvinden om zich te verbinden met Moeder Aarde, de Spirits. De ontvankelijkheid voor het intuïtieve openen door zorgzaam en duidelijk elkeen te verwelkomen zonder oordeel.

Vaak zijn mensen die voor het eerst een zweethutritueel ervaren, verbaasd om hun eigen aangeboren vermogen te ontdekken om de band met Moeder Aarde terug te vinden, om de kracht van elke windrichting met eigen woorden te kunnen verwoorden, zich veilig te voelen in het ‘vreemde nieuwe’ van zo’n intense ervaring. Je hoeft echt geen voor-ervaring in wat dan ook te hebben om de puurheid van het ritueelproces te vertrouwen : vanuit die kracht ontstaat het keer op keer en wordt er iets geraakt dat dit diep vertrouwen aanwakkert. Het is ook de reden waarom ik het heel fijn vind dat kinderen aanwezig zijn bij deze ceremonie. Zij tonen vaak de weg van openheid en ontspanning in het hier en nu voor de volwassenen, door hun onbevangenheid en basisvertrouwen om met de rituele elementen om te gaan. Op een natuurlijke manier maken zij verbinding met de essentie en gaan zo het contact aan met de andere aanwezigen . Zij helpen ons volwassenen om deze weg terug te vinden.

Als zweethutleider heb ik geleerd om dit vertrouwen te ondersteunen en niet mee te gaan met de nood aan kennis, uitleg of ervaring die het mentale, rationele stimuleert ipv te wortelen in deze aanwezige want aangeboren verbinding/trilling.

Het ontroert me dat het telkens ook werkt :

• Een heel rationeel opgeleide man zonder veel natuur-ervaring of voorkennis die een windrichting koos en met eigen woorden in een heel krachtige formulering deze krachten binnenriep als steun voor zijn Quest.
• Of een vrouw die heel bang was van een claustrofobische reactie in de kleine, donkere ruimte van de zweethut in het begin, zei verwonderd na de 1° ronde :“Het is gek maar als ik enkel naar mijn voelen luister, dan is het hier zo groot en ruim dat ik niet meer bang kan worden en ongelofelijk ontspan. Ik kan het enge gevoel dan enkel nog be-denken maar eigenlijk is het weg.”
• Of deze woorden van een deelnemer : "Verbinden met het levende van Moeder Aarde” vond ik ‘zweef-taal' die voor mij niets betekende, tot ik het waarnam, ervaarde dat dit buiten mijn controle aan het gebeuren was heel snel nadat het ritueel startte : met mijn lijf kon ik de gedragenheid plots voelen en wat het allemaal terugbracht aan voelen, vertrouwen en verbinding. Waauw! Ik kan het nog niet vatten maar het voelde als meer dan thuiskomen in iets dat zo diep verborgen lag dat ik niet eens kon vermoeden dat het in mij bestond. Plots was het daar zo simpel en deugddoend.

Aan al mijn verwanten!