Het voorbije jaar hebben we leren leven met onzekerheden, beperktere vrijheden en maakten we nieuwe keuzes als individu maar ook als community; soms moeizaam of aarzelend en dan weer beslister. Contact met de nabije natuur werd belangrijker, en men kon er de eerste maanden ook echte rust horen! Zalig om te zien hoe snel de natuur eigen ruimte weer innam en zoveel leven terugbracht.

Ook voor de zweethutceremonies was het aanpassen : enkele konden doorgaan toen de maatregelen het nog toelieten; en de Vision Quest in Finland kon nipt doorgaan net voor het reisverbod. Veel minder dan voorheen. Vaak krijg ik berichtjes dat de ceremoniedagen gemist worden voor diepere voeding en verbinding met het levende en ook voor de zuiverende krachten.

Wat is jouw medicijn geweest voor de afgelopen maanden en de komende tijd? We hebben onze eigen medicijn-momenten te zoeken, kiezen en vinden om te groeien in onze immuniteit en herstel mogelijk te maken van alles wat ontregeld, moe of uitgeput is in en rondom onszelf. Stel het vinden van jouw antwoord op die vraag niet langer uit, vind nieuwe manieren om telkens weer je veerkracht te verdiepen. De woordjes ‘Practice resurrection’ blijven mij hierin inspireren : open staan en oefenen voor vernieuwd leven, het dode achterlaten. Wat ook de lente-energie meebrengt aan dynamiek!